Δηλητήριο Μέλισσας

Δηλητήριο  Μέλισσας

Το δηλητήριο της μέλισσας(bee venom) 

σαν  Φάρμακο

Ο Έλληνας  Ιπποκράτης, που θεωρείται ο "Πατέρας της Ιατρικής» και έζησε μεταξύ 460 και 410 π.Χ., το είχε χρησιμοποιήσει για να θεραπεύσει την αρθρίτιδα και άλλες φλεγμονώδεις νόσους και  κοινά προβλήματα  χαρακτηρίζοντάς την «παράξενη και μυστηριώδη ιατρική".

 Αναφέτεται σε αυτή, στη ρωμαϊκή εποχή ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79 μ.Χ.) στην Naturalis Historia του, και απο τους Έλληνες ο Γαληνός (129 - 216). 

Ο Καρλομάγνος  είχε  θεραπευτεί από ουρική αρθρίτιδα χρησιμοποιώντας το δηλητήριο της μέλισσας. 

Ήταν πιθανώς ο Ι. Langer, Πανεπιστήμιο της Πράγας, που δοκίμασε πρώτα το 1897-99,  να αφαιρέσει το δηλητήριο χωρίς να σκοτώσει τη μέλισσα, που προκαλεί την αναστροφή του κεντριού και συλλογή δηλητήριου  σε σταγόνες σε τριχοειδείς σωλήνες. 

 Η πραγματική Μελισσοθεραπεία γεννήθηκε στην Αυστρία, μεταξύ των''1800 και 1900, με τον Δρ Φίλιπ TERC, ο οποίος τη χρησιμοποιεί  25 χρόνια  στην πρακτική των ρευματικών ασθενών.

 Η εταιρεία Mack, στη νότια Γερμανία, ήταν η πρώτη που ξεκίνησε το 1930 την εμπορική προετοιμασία του δηλητηρίου. 

 Ένας πρωτοπόρος της θεραπείας με δηλητήριο ήταν ο Ούγγρος-γεννημένος στην  Αμερική-γιατρός Bodog Beck, συγγραφέας ενός κλασικού της μελισσοθεραπείας  κειμένου, που δημοσιεύθηκε το 1930: ". Η θεραπεία με δηλητήριο της μέλισσας" 

Κομμάτια του ακολούθησε εφαρμόζοντας η μελισσοκόμος Charles Mraz  στην Αμερική,σε πάνω από εξήντα χρόνια της πρακτικής από τον γιατρό. 

Από τις αρχές της δεκαετίας του '50, ακόμη και ο Δρ Joseph Broadman,στη Νέα Υόρκη, εφάρμοσε τη  Μελισσοθεραπεία  για τη θεραπεία της αρθρίτιδας και μετέφερε την εμπειρία του στο βιβλίο "δηλητήριο της μέλισσας, το φυσικό θεραπευτικό για την αρθρίτιδα και ρευματισμούς», που δημοσιεύθηκε το 1962.

Λοιπόν, όπως στην Αμερική, με τη θεραπεία με δηλητήριο της μέλισσας έτσι έχει σημαντικές εξελίξεις στη Ρωσία και την Ανατολική Ευρώπη, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Κορέα, τον Καναδά, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία και την Αυστρία.

Οι μέλισσες δεν τσιμπάνε δίχως λόγο.

Οι μέλισσες δεν είναι κακές και δεν μας εχθρεύονται. Απλά δεν θέλουν να τις ενοχλούμε. Η μέλισσα που κεντρίσει είναι καταδικασμένη σε θάνατο. Το κεντρί της μέλισσας (σε αντίθεση με της σφήκας) είναι έτσι κατασκευασμένο που αν μπει μέσα σε σάρκα, μετά δεν μπορεί να βγει. Φεύγοντας, η μέλισσα που μας κέντρισε, αφήνει στο σώμα μας το κεντρί της, αλλά μαζί με αυτό αφήνει και ένα μέρος των εντέρων της και  λίγα λεπτά  θα είναι νεκρή.

Έτσι λοιπόν η μέλισσα μπορεί να κεντρίσει μια και μοναδική φορά στη ζωή της!

Μετά το κέντρισμα πεθαίνει!

Γ’ αυτό και δεν κεντρίζει ποτέ δίχως "σπουδαίο" λόγο!

Όταν η μέλισσα βρίσκεται μακριά από την κυψέλη της, δεν είναι καθόλου επιθετική και μόνο αν κάποιος την απειλήσει άμεσα μπορεί να αντιδράσει με ένα τσίμπημα. Κοντά στην κυψέλη της είναι πιο επιθετική για να υπερασπίσει την φωλιά της. Με τον ίδιο τρόπο αντιδρούν όλα τα ζώα πάνω στον πλανήτη. Το κεντρί της μέλισσας (όχι της σφήκας) έχει μικρές αντίθετες προεξοχές προς τη φορά του κεντριού (σαν αγκίστρι) ώστε να παραμένει στο σημείο τσιμπήματος για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Οι κηφήνες δεν έχουν κεντρί. 

Τοπική αντίδραση απο τσίμπημα μέλισσας. 
-Μετά το τσίμπημα των μελισσών ή κάποιων άλλων εντόμων, μυρμήγκια, σφήκες κ.α. παρουσιάζονται κάποιες αντιδράσεις από το δηλητήριο που εισέρχεται στον οργανισμό μας. Οι αντιδράσεις αυτές ξεχωρίζουν γενικά σε δυο είδη. Σ΄ αυτό το άρθρο περιγράφουμε την τοπική αντίδραση.
-Η τοπική αντίδραση, χαρακτηρίζεται από τον πόνο, το πρήξιμο, το κοκκίνισμα την φαγούρα και το δερματικό κάψιμο στο δέρμα γύρω από την πληγή που μας έκανε το κεντρί της μέλισσας.
-Το πρήξιμο κάποιες φορές μπορεί να μην υπάρξει ή να διακοπή απότομα.
-Εάν τσιμπηθείτε πάνω στα δάκτυλα, το χέρι ίσως πρησθεί κάποιες φορές και πάνω από τον αγκώνα, αυτό δεν θα πρέπει να σας ανησυχήσει διότι το πρήξιμο στα τσιμπήματα είναι κοινό γνώρισμα.
-Ένα κανονικό πρήξιμο ενός κεντρίσματος μέλισσας ή σφήκας μπορεί να διαρκέσει 2-3 ημέρες, κατά τις ημέρες που το σημείο είναι πρησμένο, τόσο στο σημείο κεντρίσματος αλλά και γύρω-γύρω από την πληγή θα σας φαγουρίζει γλυκά και θα θέλετε να το ξύνεται, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
-Ωστόσο σε κάποιες αντιδράσεις υπάρχουν ενδείξεις πως στο σημείο ή σε άλλα μέρη και επί προσθέτως σε ολόκληρη την περιοχή στην οποία έγινε το τσίμπημα συμβαίνει να αρχίζει το πρήξιμο.
Η πλειονότητα των ατόμων που δέχονται κεντρίσματα μελισσών επειδή αντέχουνε τον πόνο και δεν ανησυχούν από τα πρηξίματα που τους συμβαίνουν παίρνουν τα συμπτώματα αυτά όχι πολύ στα σοβαρά και ανησυχούνε μόνον όταν το στόμα τους ή ο λάρυγγα τους καθώς και η αναπνευστική οδός φράζουνε.
-Πολλοί άνθρωποι σ΄ όλο τον κόσμο συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αν υπάρχει μόνον το πρήξιμο δεν κινδυνεύουν, αυτοί βέβαια παίρνουν ρίσκο για την ζωή τους, όταν τους κεντρίζουν οι μέλισσες.

   Το αλλεργικό σοκ που μπορεί να είναι ακόμα και θανατηφόρο, οφείλεται σε πιθανή υπερευαισθησία του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού μας,  απέναντι σε κάποια ουσία του δηλητηρίου της μέλισσας.  Εκδηλώνεται με δύσπνοια, μούδιασμα του κάτω χείλους και μεγάλη πτώση της πίεσης που οδηγεί σε απώλεια αισθήσεων και λιποθυμία.  Είναι επείγον περιστατικό, οδηγεί συχνά σε καρδιακή και αναπνευστική ανεπάρκεια, και πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα.
   Δεν είναι όλα τα αλλεργικά σοκ θανατηφόρα. Μπορεί να εκδηλωθούν ήπια, με λίγο κοκκίνισμα του δέρματος και φαγούρα.

Η μέση θανατηφόρα δόση για ένα ενήλικο άνθρωπο, είναι 2,8 mg δηλητηρίου ανα κιλό σωματικού βάρους. Ένα άτομο που ζυγίζει 60 κιλά, θα έχει πιθανότητες 50% να επιζήσει, αν δεχτεί συνολικά 168 mg δηλητηρλιου(Schumasher et all, 1989). Αφού η μέλισσα αδειάζει όλο το δηλητήριο και κανένα κεντρί δεν αφαιρεθεί και με μέγιστο 0.3 mg ανα τσίμπημα, 600 τέτοια τσιμπήματα, θα μπορούσαν να είναι θανατηφόρα για το άτομο.

Για ένα παιδί όμως που ζυγίζει 10 κιλά, 90 τσιμπήματα θα μπορούσαν να είναι μοιραία.

Παρ όλα αυτά όμως, οι περισσότεροι θάνατοι προκύπτουν από ένα ή λίγα κεντριά, λόγω αλλεργικών αντιδράσεων, που καταλήγουν σε ανακοπή ή πνιγμό εξ αιτίας οιδήματος στο λαιμό.

Αλλεργικό σοκ 

Είναι πιθανόν να έχετε αλλεργία στα τσιμπήματα των μελισσών. Όταν αυτό σας συμβεί τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε ιατροφαρμακευτική φροντίδα, αλλά προσπαθήστε όσο μπορείτε να μην πανικοβληθείτε.
Ο πανικός μεγαλώνει την ένταση του αλλεργικού σοκ στον οργανισμό.
Το αλλεργικό σοκ μπορεί να εκδηλωθεί στον καθένα και να εμφανιστεί με τα παρακάτω συμπτώματα:

1. Σπυράκια ή φούσκες με υγρό τοπικά γύρω από την πληγή του κεντρίσματος ή ακόμη και σε όλο το σώμα.
2. Κράμπες στο στομάχι και κόμπος που ανεβοκατεβαίνει στο λαιμό.
3. Ναυτία, εμετό ή διάρροια.
4. Δυνατό πονοκέφαλο ή ζάλη ή ίλιγγος.
5. Κοντοανάσεμα ή φούσκωμα.
6. Πρήξιμο του λάρυγγα του λαιμού ή ακόμη και της γλώσσας.
7. Αιφνίδια μεγάλη ταραχή.
8. Πτώση της αρτηριακής πίεσης, εμφάνιση υπότασης.
9. Σε κάποια άτομα το αλλεργικό σοκ εκδηλώνεται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα από το τσίμπημα της μέλισσας με έντονη φαγούρα στις μασχάλες, στις παλάμες των χεριών, στις πατούσες των ποδιών, στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, τον πρωκτό και συνεχίζει σε ολόκληρο το σώμα. 

Πριν διαπιστωθεί ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα και αναζητείστε επειγόντως ιατρική βοήθεια και φροντίδα άμεση ανεύρεση και ταχεία αφαίρεση του κεντριού από το δέρμα μας.
-Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να αρχίσουν αμέσως με το κέντρισμα της μέλισσας ή μετά παρέλευση 30-40 λεπτών και να διαρκέσει για ώρες. Η ανικανότητα για αναπνοή ή η αναφυλαξία εμφανίζονται αμέσως μετά το τσίμπημα.
-Τα άτομα που γνωρίζουν ότι είναι αλλεργικά στα τσιμπήματα των διαφόρων εντόμων, φέρουν μαζί τους μια ένεση σε κανονική σύριγγα με αδρεναλίνη (επινεφρίνη), λέγεται επινεφρίνη διότι παράγεται στα επινεφρίδια του σώματος μας.

Υπάρχει μια ένεση ειδική για τους αλλεργικούς που πρέπει να την έχουν πάντα κοντά τους τα ευαίσθητα άτομα, λέγεται  ΑΝΑΠΕΝ    δίδεται κατόπιν συνταγής από αλλεργιολόγο ή παθολόγο ιατρό. Στο κουτί που περιέχει την ειδική αυτή σύριγγα περιγράφονται λεπτομερώς και οι οδηγίες χρήσεως της.

Η έγχυση της αδρεναλίνης στο σώμα από την παραπάνω ένεση ή η λήψη αντιησταμινικών χαπιών ή κορτιζόνης δεν θα πρέπει να μας εφησυχάζουν, οπωσδήποτε άμεση μετάβαση στο πλησιέστερο Κέντρο Υγείας ή Νοσοκομείο.

Πως αφαιρούμε το κεντρί από το δέρμα

Το κεντρί στο επάνω μέρος του έχει τον σάκο με το δηλητήριο. Ο σάκος συνεχίζει να πάλλεται (όπως η καρδιά) και να διοχετεύει το δηλητήριο στο σώμα σας.  Βγάλτε το ξύνοντας δυνατά (σαρώνοντας) το δέρμα σας προς τα πλάγια π.χ. από δεξιά προς τα αριστερά. Μην προσπαθήσετε να το πιάσετε από επάνω κάθετα για να το τραβήξετε, γιατί έτσι θα πιέσετε τον σάκο και θα διοχετεύσετε μονομιάς όλο το δηλητήριο στο σώμα σας.

Πως ανακουφιζόμαστε 

Πολτός μαγειρικής σόδας ανακουφίζει τον κνησμό απο τσίμπημα μέλισσας, ενώ ξίδι ή λεμόνι το τσίμπημα σφήκας
-Το πρήξιμο περιορίζεται καθώς και η φαγούρα του δέρματος εάν κάνουμε την χρήση μιας αντισταμινικής κρέμας ή φαρμάκου, όπως και διάλυμα υγρής αμωνίας.
-Επάλειψη με ειδικά τοπικά διαλύματα κρεμών και λοσιόν βοηθούν και καταπραΰνουν τον πόνο στο σημείο του κεντρίσματος.
-Πολύ ευεργετικό για τον οργανισμό είναι η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων νερού.

Η σύνθεση του δηλητηρίου

Ένας μεγάλος αριθμός μελετών έχει πραγματοποιηθεί για τη σύνθεση του δηλητηρίου των μελισσών. Ένα μεγάλο μέρος του βασικού προσδιορισμού των ενώσεων, της απομόνωσης τους και της μελέτης των φαρμακολογικών αποτελεσμάτων τους έγινε στη δεκαετία του '50 και τη δεκαετία του '60.

Το 88% του δηλητηρίου είναι νερό. Η γλυκόζη, η φρουκτόζη και τα φωσφολιπίδια που περιέχονται στο δηλητηρίου είναι παρόμοια με αυτά στο αίμα της μέλισσας (Crane, 1990). Τουλάχιστον 18 φαρμακολογικά ενεργά συστατικά έχουν περιγραφεί, συμπεριλαμβανομένων διάφορων ενζύμων, πεπτιδίων και αμινών. Το δηλητήριο από άλλα είδη Apis είναι παρόμοιο, αλλά ακόμη και τα δηλητήρια από τις διάφορες φυλές του κάθε είδους είναι ελαφρώς διαφορετικά το ένα από το άλλο. Η τοξικότητα του δηλητηρίου της Αpis cerana έχει αναφερθεί να είναι δύο φορές υψηλότερη από αυτό της Α.Mellifera (Benton και Mors, 1968).

Το δηλητήριο της μέλισσας αποτελεί το αμυντικό της σύστημα. Αποτελείται από δύο μέρη, ένα όξινο και ένα αλκαλικό, τα οποία αναμιγνύονται κατά τη στιγμή του τσιμπήματος και εισέρχονται στο σώμα. Η τάση του δηλητηρίου επηρεάζεται ως προς την αλκαλικότητα όταν η μέλισσα τρέφεται από μελιτώματα χυμών δέντρων (έλατο, πεύκο) ή τείνει προς την οξύτητα όταν τρέφεται κυρίως από άνθη.

 Έτσι μια βασική λοσιόν για την τσιμπημένη περιοχή, περιέχει 100ml νερού + 5ml ξύδι+ 5ml αλάτι.

Οι άμεσες συνηθισμένες αντιδράσεις του οργανισμού μας για να ξαναφέρει την ισορροπία των χυμών και της θερμοκρασίας, στο τσιμπημένο από μέλισσα σημείο, είναι στην αρχή κοκκίνισμα της περιοχής κι έπειτα από λίγο χρόνο φαγούρα και ελαφρό πρήξιμο τοπικά.

Με την πάροδο ημέρας παρατηρήθηκε ηρεμία πνεύματος και «ζωντάνεμα» της μνήμης, μείωση πόνων των αρθρώσεων και μυών, αποδοχή των δεδομένων της ζωής μας και επάρκεια ενέργειας για συμφιλίωση με τον εαυτό μας και τον περίγυρο.

Παρακάτω παρουσιάζονται :

1. Tα Συστατικά   
2. Το ποσοστό %  σε Δηλητήριο 
3.  Η Φαρμακολογική δράση του Συστατικού.

ΕΝΖΥΜΑ

Φωσφολίπαση Α ₂     

 10-12 % 

·        Ρίχνει την πίεση του αίματος.

·        Είναι το ισχυρότερο  αλλεργιογόνο του δηλητηρίου.

Υαλουρονιδάση

1.0 – 3.0  %

Επιτρέπει την εισχώρηση του δηλητηρίου στους ιστούς.

Όξινη  Φωσφομονοεστεράση   

1.0  %

Αλλεργιογόνο.

Λυσοφωσφολοπάση

1.0  %

Αλλεργιογόνο.

α - γλυκοσιδάση

0.6   %

Αλλεργιογόνο.

ΠΕΠΤΙΔΙΑ

Μελιτίνη 

50-55   %

Έντονος  ερεθισμός ,  πόνος,  βρογχοσπασμός,  μείωση  της αρτηριακής  πίεσης , κυτταρικές  βλάβες.

Απαμίνη - Πεπτίδιο (MCD)

 3 %

Δηλητήριο  νεύρων.

Σεκαπίνη

2 %

Πόνος , έκκριση  αμίνών,(ισταμίνη και άλλα) από τα μαστοκύταρα.

Προκαμίνη

0,5%

Πόνος , έκκριση  αμίνών,(ισταμίνη και άλλα) από τα μαστοκύταρα.

Αδολαπίνη

1,4 %

Δηλητήριο Νεύρων.

Ανασταλτικός  Παράγοντας  Πρωτεάσεων

1,0 %

Δηλητήριο  Νεύρων.

Τετριαπαμίνη

0,8  %

Δηλητήριο  Νεύρων.

Μικρά  πεπτίδια  (με λιγότερο  από  5  αμινοξέα )

0,1  %

Δηλητήριο Νεύρων.

ΒΙΟΓΕΝΕΙΣ  ΑΜΙΝΕΣ

Ισταμίνη

0,5-2.0 %

Αγγειοδιαστολή.

Ντοπαμίνη

0.13-1.0 %

Νευροδιαβιβαστής  με πολλαπλές  λειτουργίες.

Νοραδρεναλίνη

0.1-0,7 %

Νευροδιαβιβαστής με πολλαπλές  λειτουργίες.

ΑΜΙΝΟΞΕΑ

Τ-αμινοβουτιρικό  οξύ

0,4 %

Α-αμινοξέα

1,0  %

ΑΛΛΑ   ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ  

Γλυκόζη  και  Φρουκτόζη

2,0  %

Φερομόνη   Συναγερμού

4,0  - 8,0 %

Μεταλλικά   στοιχεία

3,0  - 4,0 %

Πτητικά  συστατικά

4,0  - 8,0 %

Φωσφολιπίδια

5,0  %

Dotimas and Hider, 1987: Shipolini,  1984 Vetter  et al 1999 τα συστατικά του δηλητηρίου συνολικά, εκτός από τις παραπάνω δράσες, προκαλούν επίσης ταχυπαλμία και δύσπνοια.  

 Οι φυσιολογικές δράσεις του δηλητηρίου

Το δηλητήριο των μελισσών επί χρόνια χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική για την θεραπεία των ρευματοειδών παθήσεων. 
Αν και τα δηλητήρια των διαφορετικών ειδών μελισσών διαφέρουν ελαφρώς, έχουν υπάρξει αναφορές επιτυχούς θεραπείας σε ρευματοπάθειες με δηλητήριο από Apis dorsata {Sharma και Singh(1983)} και Apis cerana{Krell(1992, αδημοσίευτο)}

Ο κατάλογος των ευεργετημάτων σε ανθρώπους και ζώα είναι μακρύς. 
Οι περισσότερες αναφορές θεραπειών είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, αν και διάφοροι, ανεξάρτητοι μεταξύ τους ασθενείς, έχουν παρουσιάσει βελτίωση ή έχουν θεραπευτεί από παρόμοιες παθήσεις. 
Η θεραπεία με δηλητήριο μελισσών συνοδεύεται συχνά από αλλαγές στον τρόπο ζωής, τη διατροφή και άλλα που μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελούν μέρος, εάν όχι το κύριο μέρος της θεραπείας. 
Από τις αναφερόμενες κλινικές δοκιμές αρκετές διεξήχθησαν σε χώρες με λιγότερο αυστηρές μεθόδους από τις τυποποιημένες δυτικές, double-blind Placebo tests.

Παρά όλα αυτά, πολλοί ασθενείς παρουσίασαν θετικά αποτελέσματα και πολλές από τις επιτυχημένες θεραπείες εμφανίστηκαν αφότου είχαν αποτύχει οι καθιερωμένες ιατρικές ή χειρουργικές διαδικασίες.

 Υπάρχει, εντούτοις, μια σοβαρή αντίσταση στους δυτικούς ιατρικούς κύκλους είτε για να δεχτούν αυτά τα αποτελέσματα είτε για να θέσουν υπό δοκιμή τις θεραπείες με δηλητήριο μελισσών σύμφωνα με τα δυτικά ιατρικά πρότυπα.

Οι ασθένειες και τα συμπτώματα που έχουν αναφερθεί από ασθενείς ή γιατρούς ότι βελτιώνονται ή θεραπεύονται πλήρως με τη θεραπεία δηλητηρίου μελισσών παρατίθενται κατωτέρω (πίνακας 2). 
Αυτό δεν αποτελεί ενθάρρυνση ή σύσταση για τέτοιες θεραπείες. 
Το κέντρισμα δεν πρέπει ποτέ να δοκιμάζεται εκτός αν υπάρχει άμεση πρόσβαση σε επείγουσα θεραπεία αλλεργικής αντίδρασης.

Ασθένειες που γίνεται χρήση του δηλητηρίου της μέλισσας

Σήμερα το δηλητήριο της μέλισσας έχει βρει εφαρμογή στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως σε διάφορα είδη ρευματισμών. Παράλληλα το δηλητήριο χρησιμοποιείται:
Σαν συμπλήρωμα διατροφής,
Στις βιταμίνες
Κατά την διάρκεια ασκήσεων, διότι δημιουργεί υπερκινητικότητα στον ανθρώπινο οργανισμό.
Το δηλητήριο χρησιμοποιήθηκε ακόμη στις παρακάτω περιπτώσεις:

Ρευματοπάθειες 
Οξεία και χρόνια τενοντίτιδα, αγκύλωση, παραμορφωτική σπονδυλίτιδα, νεανική αρθρίτιδα, μυαλγία, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, τραυματική αρθρίτιδα κ.α.
Καρδιοπάθειες 
Οξύ καρδιακό έμφραγμα, Αρρυθμίες, Υπέρταση, αρτηριοσκλήρωση κ.α.
Αδενοπάθειες 
Εκκρίσεις επινεφριδίων (κορτιζόνη), υπογλυκαιμία, ανωμαλίες περιόδου των γυναικών, κ.α.
Ανοσοποιητικό σύστημα 
AIDS, ερυθηματώδης λύκος, κ.α.
Νευρικό σύστημα
Χρόνιο σύνδρομο πόνου, λουμπάγκο, σκλήρυνση κατά πλάκας, περιφερειακή νευρίτιδα, πόνοι έρπητα, ισχιαλγία.
Δερματοπάθειες 
Ανοικτές πληγές, εκζέματα, κάλλους, μυκητιάσεις, ψωρίαση, σκληροδερμία, επιδερμικά έλκη, κ.α.
Είναι ακόμη πολλοί οι τομείς που το δηλητήριο της μέλισσας αλλά και τα άλλα προϊόντα της μέλισσας βρίσκουν εφαρμογές.

Η Μελιτίνη και η αντικαρκινική της δράση. 
Αυστραλοί επιστήμονες, τροποποιούν το δηλητήριο των μελισσών και αναπτύσσουν προγράμματα και δοκιμάζουν τεχνικές θεραπείας κατά του καρκίνου τέτοιες που μπορούν να έχουν λιγότερες παρενέργειες από άλλα τεχνικά χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να αντιπαλέψουν την επάρατη νόσο.
Ένα ερευνητικό πρόγραμμα που χρηματοδοτήθηκε πρόσφατα, χρησιμοποιεί ένα ενεργό συστατικό από το δηλητήριο των μελισσών σαν πιθανή θεραπεία για τον καρκίνο με την παρακάτω μέθοδο:
Μέρος του δηλητηρίου αποτελείται από πολλά πεπτίδια και άλλα συστατικά, η μελιτίνη είναι το κυριότερο σε ποσότητα και ενέργεια διάλυσης των κυττάρων κατά το τσίμπημα της μέλισσας.

Η μελιτίνη έχει σαν κύρια ιδιότητα της, την ρίξει των τοιχωμάτων των κυττάρων κατά το τσίμπημα.

Λένε οι επιστήμονες ότι  προσπαθούμε να τροποποιήσουμε την δομή του πεπτιδίου της μελιτίνης, να αφαιρέσουμε κατ’ αρχήν το μέρος εκείνο που προκαλεί το αλλεργικό σοκ και δεύτερον να μην διαταράξουμε την δυνατότητα να σκοτώνει τα κύτταρα με την διάλυση των μεμβρανών που αποτελούν και τα τοιχώματα των κυττάρων.  

Έχουμε ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά μας για να ολοκληρώσουμε αυτή την έρευνα.

Θέλουμε επίσης και κάποιο χρόνο κλινικών δοκιμών, αλλά είμαστε όλοι οι παράγοντες, επιστήμονες, ερευνητές και καθηγητές πάρα πολύ αισιόδοξοι από τα πρώτα επιτυχή βήματα που κάναμε.

Κατάλογος  ασθενειών  και  προβλημάτων  υγείας  που βελτιώθηκαν  ή ιάθηκαν  σύμφωνα  με  ανεκδοτικές αναφορές.

Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί σύσταση για τέτοιες θεραπείες. 

Αρθρίτιδα, πολλοί τύποι

Σκλήρυνση κατά Πλάκας

Προεμμηνορροϊκό

Επιληψία

Θυλακίτιδα

σύνδρομο

Μαστίτιδα

Μερικοί τύποι καρκίνων

Τραυματισμοί συνδέσμων

Χρόνιος πόνος

Ημικρανία

Φαρυγγίτιδα

Ιξώδες   και  πηκτικότητας αίματος μειώσεων

Νεύρωση

Αγγειοδιασταλτικό

Ιγμορίτιδα

Πολυνευρίτιδα

Γενικό άνοσο-διεγερτικό

Μείωση  επιπέδου χοληστερόλης αίματος

Αρτηριοσκλήρωση

Νευραλγία

Ριζίτιδα

Μολυσματικό σπονδυλίτιδα

Ελονοσία

Διαπλευρική μυαλγία

Μολυσματική

Τροπικά έλκη

Άτονα έλκη

Πολυαθρίτιδα

Εξάρτηση  από  αλκοόλ και

Κερατο-επιπεφικιτιδα

Μυοσίτιδα

Ναρκωτικά

Άσθμα

Θρομβοφλεβίτιδα

Προστασία  από  την νόσο Αλτσχάιμερ

Ιριδίτιδα -Ιριδοκυκλίτιδα

Προιόντα με βάση το δηλητήριο

Το δηλητήριο μπορεί να πωληθεί ως πλήρες δηλητήριο μέλισσας με τη μορφή που το εξάγει ο παραγωγός, σε καθαρή υγρή μορφή ή σε ενέσιμο διάλυμα.

Σε όποια μορφή όμως κι αν διατίθεται η αγορά είναι εξαιρετικά μικρή.

Η μεγαλύτερη ποσότητα δηλητηρίου που διακινείται είναι σε ξηρή κρυσταλλική μορφή.

Δεδομένου ότι το δηλητήριο δεν έχει ανάγκη επεξεργασίας μπορεί να προετοιμαστεί οπουδήποτε η θεραπεία δηλητηρίου μελισσών βρίσκει ικανοποιητική υποστήριξη.

Η παραγωγή σε μικρές ποσότητες είναι εύκολη, εφόσον μπορούν να τηρηθούν οι αυστηροί υγειονομικοί έλεγχοι και οι ασηπτικές συνθήκες εργασίας.

Ο μελισσοκόμος πρέπει να εργαστεί υπό εξαιρετικά αυστηρές συνθήκες υγιεινής, δεδομένου ότι τα περισσότερα από τις σκευάσματα δηλητηρίου θα χρησιμοποιηθούν αργότερα για ενέσεις σε ανθρώπους ή ζώα.

Για τις ενέσεις, το δηλητήριο μπορεί να αναμιχθεί κατά την διάρκεια της ένεσης με τα ενέσιμα υγρά, όπως το απεσταγμένο (αποστειρωμένο) ύδωρ, τα αλατούχα διαλύματα και ορισμένα έλαια, ή  μπορεί να ληφθεί από έτοιμες αμπούλες.  
Αμπούλες με καθορισμένες δόσεις έτοιμες για χρήση θα πρέπει να προετοιμάζονται μόνο από τα πιστοποιημένα φαρμακευτικά εργαστήρια, λόγω της ανάγκης να διατηρηθούν οι αυστηροί όροι αποστείρωσης και να δοσομέτρησης.

Υπάρχουν κρέμες στο εμπόριο που περιλαμβάνουν δηλητήριο μελισσών (π.χ Forapin και Apicosan στη Γερμανία, Apivene στη Γαλλία και Immenin στην Αυστρία) και χρησιμοποιούνται για εξωτερική εφαρμογή στις αρθρώσεις (BeeWell, 1993 και Sharma και Singh 1983) αλλά ούτε τα συστατικά ούτε οι αναλογίες τους δεν είναι γνωστά στο συντάκτη.

Οι ταμπλέτες μπορούν να ενσωματώσουν ποσότητες δηλητηρίου μελισσών, αλλά οι Sharma και Singh (1983) συστήνουν την αφαίρεση των τοξικών πρωτεϊνών, όπως η Μελιτίνη και τη χρήση χρωμάτων για να δείξουν τις διαφορετικές δόσεις.

Οι ταμπλέτες τοποθετούνται κάτω από τη γλώσσα, αλλά καμία ένδειξη δεν έχουμε για τη δράση ή τη χρησιμότητα τέτοιων σκευασμάτων.

Μερικά εξειδικευμένα εργαστήρια μπορούν να απομονώσουν και να καθαρίσουν τις διαφορετικές ενώσεις του δηλητηρίου και να τις πουλήσουν στα επιστημονικά και φαρμακευτικά εργαστήρια. 
Η φωσφολίπαση Α 2 και άλλα ιδιαίτερα ενεργά πεπτίδια είναι μεταξύ των πρωτεϊνών που απομονώνονται από το δηλητήριο μελισσών για τους επιστημονικούς προμηθευτές ή τα εργαστήρια (Schmidt και Buchmann, 1992). Η είσοδος σε αυτήν την περιορισμένη αγορά απαιτεί ένα ιδιαίτερα περίπλοκο εργαστήριο και πολύ καλά εκπαιδευμένους τεχνικούς και φαρμακοποιούς.

Ένα σετ έκτακτης ανάγκης για τσιμπήματα μελισσών πωλείται σε μερικές χώρες, ιδιαίτερα σε ανθρώπους που είναι αλλεργικοί.
Ένα τέτοιο σετ (π.χ. Anakit από τους Hollister Stier, ΗΠΑ) πρέπει να περιέχει τουλάχιστον:

1. μια σύριγγα με την σωστή δόση επινεφρίνης (αδρεναλίνης) ή κορτιζόνης, για την άμεση ενδομυϊκή έγχυση - συνήθως 0, 3ml διαλύματος επινεφρίνης (1:1000) σε ορό. (Προτείνουμε να συμβουλευτείτε αλλεργιολόγο σχετικά με τη δόση).Υπάρχουν ειδικές, εύχρηστες, σύριγγες διαθέσιμες μέσω των φαρμακείων.

2. ταμπλέτες αντιισταμινικών.

3. αιμοστατικός περίδεσμος.

4. οδηγίες για το πώς και πότε χρησιμοποιούνται τα παραπάνω, και πού να αναζητηθεί ιατρική βοήθεια [τηλ. Γιατρού, κοντινό νοσοκομείο ή κέντρο υγείας]

Οι ενέσεις επινεφρίνης πρέπει να δοθούν μόνο σε κατεπείγουσα ανάγκη, όταν καμία άλλη ιατρική βοήθεια δεν είναι διαθέσιμη. Το σετ έκτακτης ανάγκης έχει μια περιορισμένη διάρκεια ζωής και πρέπει να φυλάσσεται στο ψυγείο και να αντικαθίσταται όταν λήγει.

Αγορά  Δηλητηρίου

Ο καλύτερος τρόπος να αγοραστεί το δηλητήριο μελισσών είναι στην κρυσταλλική μορφή, δεδομένου ότι είναι η σταθερότερη, τυχόν ανεπιθύμητες προσμίξεις είναι ευκολότερο να ανιχνευθούν και η νοθεία είναι λιγότερο πιθανή. Το χρώμα των κρυστάλλων και της σκόνης πρέπει να είναι ένα πολύ ανοικτό κίτρινο.

Το υγρό δηλητήριο όπως αναφέρεται στην παράγραφο 2 πρέπει να είναι διαυγές και άχρωμο. Σκουρότερο δηλητήριο σημαίνει ότι είναι ελαφρώς οξειδωμένο και μπορεί να έχει χάσει μέρος της δραστικότητας του.

Όπως με όλα τα άλλα προϊόντα όπου η άμεση δοκιμή δεν είναι εύκολη ή είναι πολύ ακριβή, ο παραγωγός πρέπει να είναι γνωστός και πρόσωπο εμπιστοσύνης. Ο παραγωγός καθώς επίσης και ο αγοραστής πρέπει να έχουν τις κατάλληλες εγκαταστάσεις αποθήκευσης.

Αποθήκευση  Δηλητηρίου

Ακόμη και το ξηρό δηλητήριο πρέπει να αποθηκευτεί σε ψύξη και κατά προτίμηση στην κατάψυξη. Πρέπει πάντα να φυλάσσεται σε σκούρα μπουκάλια στο σκοτάδι. Όλοι οι παραγωγοί και οι αγοραστές πρέπει να τηρούν αυτούς τους όρους. Το ξηρό δηλητήριο μπορεί να κρατηθεί στην κατάψυξη για αρκετούς μήνες, αλλά δεν πρέπει να διατηρείται σε απλή ψύξη για περισσότερο από μερικές εβδομάδες. Το υγρό και το αραιωμένο δηλητήριο μπορούν να αποθηκευτούν για παρόμοιες περιόδους εάν διατηρούνται σε καλά σφραγισμένους, σκούρους περιέκτες.

Το Κεντρί της μέλισσας και η Τοξίνη Μελιττίνη .

Το  Κεντρί της μέλισσας

Είναι το Όπλο εναντίον του Καρκίνου και του ιού ΗIV (AIDS)  

Νανοσωματίδια που περιέχουν μια ισχυρή τοξίνη από το δηλητήριο της μέλισσας, μπορεί να είναι το ισχυρό όπλο ενάντια στον ιό HIV που προκαλεί το AIDS.

 Όπως ανακοίνωσαν ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, η τοξίνη «μελιττίνη» που ανιχνεύεται στο δηλητήριο της μέλισσας μπορεί να καταστρέψει τον HIV χωρίς να βλάψει τα περιβάλλοντα υγιή κύτταρα.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι το εύρημά τους αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός τζελ που μπορεί να αποτρέψει την εξάπλωση του ιού HIV.

Όπως εξηγούν, η μελιττίνη  καταστρέφει κακοήθη κύτταρα και ορισμένους ιούς.

Τελευταία, βρέθηκε ότι η τοξίνη  μελιττίνη καταστρέφει το εξωτερικό περίβλημα του HIV, αλλά και άλλων ιών, «σαν να ανοίγει κανείς τρύπες σε ένα σακί».

Η χορήγηση μελιττίνης σε αρκετά μεγάλες ποσότητες μπορεί να προκαλέσει εξαιρετικά σημαντική βλάβη σε τέτοιους ιούς. 

Σύμφωνα με τον Samuel A. Wickline, καθηγητή Βιοϊατρικών Επιστημών, «γνωρίζαμε ότι τα νανοσωματίδια, φορτωμένα με μελιττίνη, έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες, καθώς έχουν την ικανότητα να σκοτώνουν τα καρκινικά κύτταρα.

Η σύνδεση αντικαρκινικών θεραπειών με το δηλητήριο της μέλισσας δεν είναι κάτι καινούργιο.

Από το 2004 υπάρχουν επίσημες αναφορές ότι θα μπορούσε να έχει εφαρμογές στη θεραπεία και την πρόληψη του καρκίνου». 

Αυτό που φαίνεται να αποδεικνύεται τώρα είναι ότι η τοξίνη μελιττίνη χτυπά καίρια και τον HIV. 

Μάλιστα, τα υγιή, φυσιολογικά κύτταρα παραμένουν ανέπαφα. 

Οι επιστήμονες απέδειξαν ότι τα νανοσωματίδια που είναι φορτωμένα με μελιττίνη δεν βλάπτουν τα κύτταρα αυτά αλλά στοχεύουν στον HIV. Προκειμένου, μάλιστα, να αυξήσουν τα επίπεδα ασφαλούς χορήγησης της τοξίνης, οι ερευνητές προσέθεσαν στην επιφάνεια των νανοσωματιδίων «προφυλακτήρες» έτσι ώστε όταν έρχονται σε επαφή με τα φυσιολογικά κύτταρα, τα νανοσωματίδια να αναπηδούν αντί να προσκολλώνται. 

Αντίθετα, πιθανόν λόγω του μικρού μεγέθους του ιού HIV, οι προφυλακτήρες των νανοσωματιδίων δεν είναι λειτουργικοί.

Όταν λοιπόν, ένα νανοσωματίδιο που είναι επικαλυμμένο με την τοξίνη της μέλισσας έρχεται σε επαφή με την επιφάνεια του HIV, την καταστρέφει. 

Ενώ τα περισσότερα φάρμακα ενάντια στον HIV λειτουργούν αναστέλλοντας την ικανότητα του ιού να πολλαπλασιάζεται, τα νανοσωματίδια μελιττίνης επιτίθενται σε ένα ζωτικό μέρος της δομής του.

Είναι επίσης θαυματουργή η αντικαρκινική συνέργεια του κεντριού της μέλισσας με την πρόπολη: 

Η πρόπολη εμφανίζει κυτταρολογική δράση εναντίων του ινοσαρκώματος στο παχύ έντερο, καθυστερεί την εξέλιξη του καρκίνου του δέρματος, προκαλεί απόπτωση των καρκινικών κυττάρων του ήπατος και γενικά, εμποδίζει την αναπνοή των καρκινικών κυττάρων. Ο συνδυασμός πρόπολης με δηλητήριο μέλισσας έχει 100% μεγαλύτερη ικανότητα καταστροφής των καρκινικών κυττάρων και όγκων.

Ανακοίνωση 

Στο  1^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Επαγγελματικής Μελισσοκομίας  που πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη στις 7 & 8 Νοεμβρίου 2015  μεταξύ άλλων , οι καθηγητές του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών ,   ανακοίνωσαν πως το Δηλητήριο Μελισσών  διαφέρει από τόπο σε τόπο. Ότι το δηλητήριο των μελισσών της βόρειας Ευρώπης είναι διαφορετικό από της Ελλάδος και σύντομα θα υπάρξουν και ανακοινώσεις από τους επιστήμονες που τρέχουν την ερεύνα.