Το Τσίμπημα της Μέλισσας και η Αίσθηση του Πόνου στον Άνθρωπο

Το  Τσίμπημα  της  Μέλισσας  και η Αίσθηση του Πόνου  στον Άνθρωπο

Ο συγγραφέας και  μελετητής  ( Fischer,1986  ) μελέτησε  τα σημεία , καθώς και τα  επίπεδα  πόνου  σε  (κλίμακα   από  0 -  10 ).

Διαπιστώθηκε  πως  ένα τσίμπημα μέλισσας  μπορεί  να προκαλέσει περισσότερο  η λιγότερο  πόνο ανάλογα με το πού συνέβη ( σε ποιο σημείο του σώματος).

Οι τρεις πιο επώδυνες περιοχές  στο  τσίμπημα ήταν :
Το ρουθούνι, το άνω χείλος, και ο άξονας του πέους (μέσες βαθμολογίες πόνου από 9, 8.7, και 7.3, αντίστοιχα)  βλέπε αντίστοιχο πίνακα παρακάτω .

Οι τρεις λιγότερο επώδυνες  περιοχές  στο τσίμπημα  ήταν:
Το κρανίο,  τα μεσαία άκρα  των δακτύλων, και του βραχίονα, (μέσες βαθμολογίες πόνου από ένα 2.3.)

Γιατί ήταν ορισμένες περιοχές περισσότερο ή λιγότερο επώδυνες ? 

Για τις πιο επώδυνες περιοχές, το βάθος του  τσίμπηματος  μπορεί να είναι σημαντικό, επειδή το δέρμα είναι λεπτότερο στα γεννητικά όργανα, που ακολουθείται από το πρόσωπο ( Ya-Xian, Suetake & Tagami, 1999 ).

Η μύτη και τα χείλη είναι έτσι ώστε να μπορούν επίσης να έχουν χαμηλότερα όρια του πόνου για την προστασία του ανθρωπου .

Tο  τσίμπημα  στο ρουθούνι ήταν ιδιαίτερα βίαιο, προκαλώντας αμέσως το φτέρνισμα, δάκρυα και άφθονη ροή της βλέννας.

Το τσίμπημα έκανε autotomize στο ρουθούνι (self-κόβεται όταν η μέλισσα είχε τραβηχτεί προς τα έξω).

Η άφθονη ροή βλέννας, ωστόσο, μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη των μετέπειτα  τσιμπήματων  στην περιοχή κατά τη διάρκεια μιας  επομενης επίθεσης φυσικα.

Το πάχος του δέρματος, ωστόσο, δεν εξηγεί πλήρως πόσο  οδυνηρή θέση θα είναι.
Για παράδειγμα, η παλάμη του χεριού έχει διπλάσιες στρώματα του δέρματος, όπως η ράχη (Ya-Xian, Suetake & Tagami, 1999 ), αλλά η παλάμη έλαβε σκορ πόνου από 7,0, και η ράχη, 5.3.

Επιπλέον, οι λιγότερο επώδυνες περιοχές δεν έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό των στρωμάτων του δέρματος, το κρανίο και το άνω μέρος του βραχίονα έχουν περίπου το ένα τέταρτο του αριθμού των στρωμάτων του δέρματος, όπως το φοινικέλαιο ( Ya-Xian, Suetake & Tagami, 1999 ).

Πίνακας  τιμών πόνου με κλίμακα το 10

Θέση του σώματος		Αξιολόγηση  του πόνου
Ιατρική ορολογία	Ορολογία	Μέση  Βαθμολο -γία	Τυπική  απόκλιση
Πρόσθιας κορυφής	Κρανίο	2.3	0.6
Τρίτον άπω φάλαγγες  (πόδι)	Άκρο της  Μέσης toe	2.3	0.6
Εγγύς βραχιονίου,  ραχιαία πλευρά	Άνω βραχίονας	2.3	0.6
Οπίσθια	Γλουτός	3.7	0.6
Ραχιαία πλευρά του ποδιού	Μοσχάρι	3.7	0.6
Μεταγενέστερος κορμό,  οσφυϊκή περιοχή	Κάτω μέρος  της  πλάτης	4.0	1.7
Πρόσθια όψη του εγγύς  μηρού	Μηρό	4.7	1.2
Ανατομικός καρπό,  κοιλιακή πλευρά	Καρπός	4.7	0.6
Πόδι, πελματιαία επιφάνεια	Καμάρα του  ποδιού	5.0	1.7
Απομακρυσμένου βραχίονα,  ραχιαία πλευρά	Πήχης	5.0	na
Ιγνυακό βάθρο	Πίσω από το  γόνατο	5.0	1.0
Μεταγενέστερη αυχένα,  του τραχήλου   της μήτρας περιοχή	Πίσω μέρος  του  λαιμού	5.3	1.2
Postauricular	Πίσω από  το αυτί	5.3	1.2
Χέρι, ραχιαία πλευρά	Κορυφή του  χεριού	5.3	1.2
Ραχιαία πλευρά	Πάνω μέρος  του  ποδιού	6.0	1.0
Κοιλιά	Κοιλιά	6.7	0.6
Τρίτον άπω φάλαγγες	Άκρη Μεσαίο  δάχτυλο	6.7	0.6
Θηλή	Θηλή	6.7	0.6
Μασχάλη	Μασχάλη	7.0	0.0
Παρειακή  πτυχή του  προσώπου	Μάγουλο	7.0	0.0
Χέρι, πρόσθια όψη	Παλάμη	7.0	0.0
Όσχεο	Όσχεο	7.0	0.0
Σώμα του πέους,  ραχιαία πλευρά	Πέος	7.3	0.6
Ανώτερο  χείλος	Άνω χείλος	8.7	0.6
Πρόσθια ρουθούνια	Ρουθούνι	9.0	0.0

  Σαφώς, το πάχος του δέρματος δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας για την 

πρόβλεψη οδυνηρότης.

 Ίσως κατώφλια υποδοχέα είναι χαμηλότερες ανάλογα με την «σημασία» ορισμένων περιοχές, ή η αντίδραση του ΚΝΣ ενισχύεται ανάλογα με την τοποθεσία του τσιμπήματος.

Το ανθρώπινο  σώμα,  διαβαθμίζονται ανάλογα με  την φλοιώδη επιφάνεια του που είναι αφιερωμένη στην εν λόγω περιοχή του σώματος, θα μπορούσε να εξηγήσει ποιες περιοχές είναι πιο ευαίσθητα, αν και επικεντρώνεται σε μηχανο - νευρώνες.
Η γλώσσα και ο  αντίχειρας , που ακολουθουν μετα  από τα χείλη και είναι οι πιο ευαίσθητες περιοχές, όπως μετράται με νευρική δραστηριότητα (Hämäläinen, Hari & Ilmoniemi, 1993 ? . Nakamura et αϊ, 1998 ).
 Η παρούσα μελέτη  εδειξε  ότι το άνω χείλος ήταν μία από τις πιο επώδυνες περιοχές. 

Ωστόσο, το  νευρική εύρος της  δραστηριότητας για το άνω και κάτω χείλος συμπίπτει με εκείνη του μεσαίου δακτύλου, υποδηλώνοντας ότι και οι τρεις περιοχές  έχουν παρόμοια ευαισθησία.

Σε αυτό το δείκτη του πόνου, το μεσαίο δάχτυλο και το άνω χείλος δεν ήταν παρόμοιες, σκοράροντας ένα 6.7 και 8.7, αντίστοιχα. 

Οι διαφορές στην ευαισθησία υποδηλώνουν ότι ακόμη και αν οι νευρώνες  σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος, μπορεί να μην είναι η ίδια για διαφορετικές αισθητήριες πληροφορίες. 

Είναι εύλογο ότι ένα "πόνος" στον ανθρωπο  θα τον δούμε διαφορετικό από ένα ανθρωπο σε ανθρωπο.

Η μελέτη αυτή περιορίζεται  από  ένα  μικρό μέγεθος  δείγματος.  

Αν και τα ευρήματα αυτά δεν μπορούν να γενικευθούν, εξακολουθούν να είναι ενδιαφέροντα .

Μερικές θέσεις ισχύουν μόνο για ανατομίας των ανδρών (δηλαδή, το όσχεο και το πέος), και τα αρσενικά είναι γνωστό ότι έχουν διαφορετικές όρια του πόνου σε σύγκριση με τις γυναίκες ( Berkley, 1997 ). 

Ο δείκτης αυτός έχει ως στόχο μόνο ως μια πρώτη προσέγγιση του τρόπου με τον πόνο  στο τσίμπημα και  διαφέρει ανά περιοχή.

Προς στήριξη αυτού του δείκτη πόνου, οι αξιολογήσεις του πόνου ανά τοποθεσία ήταν παρόμοια μεταξύ των τριών γύρων .

Αυτό υποδηλώνει ότι ο δείκτης είναι ακριβής για την βαθμολογία  στο τσίμπημα και στην  οδυνηρότητα  για κάθε   θέση του σώματος.

Άλλοι παράγοντες, όπως η διάρκεια  ενός τσιμπήματος  ( Visscher, Vetter & Camazine, 1996 ), αλλά  και το βάθος ενός  τσιμπήματος, επηρεάζουν  επίσης  πολύ σημαντικά  την αντίληψη του πόνου ( Topazian, 1957 ).

Info : nationalgeographic.com